Μεγάλες αλλαγές προωθούνται για τα ελληνικά Α.Ε.Ι.

Το τελευταίο διάστημα έχουμε δει πλήθος αντιδράσεων από κοινωνικές ομάδες που για τον α ή β λόγο, δικαιολογημένα ή μη, με διαφορετική ένταση και ύφος, αντιδρούν σε πρωτοβουλίες που θεωρούν ότι βλάπτουν τα συμφέροντά τους. Αυτή όμως η αντίδραση είναι διαφορετική και σχεδόν σοκαριστική. Η απόφαση της Συγκλήτου του Πανεπιστημίου Αθηνών, η οποία, σύμφωνα με όσα είδαν το φως της δημοσιότητας, αναφέρει ότι δεν θα εφαρμόσει το κατατεθέν νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας (ακόμα και αν υπερψηφιστεί από τη Βουλή!) προκαλεί απέραντη θλίψη.
Δεν θέλαμε να δούμε από ανθρώπους που θεωρούνται πνευματικοί ταγοί απόφαση που αποτελεί μνημείο παρακμής. Που θα κοιτά με απορία ο ιστορικός του μέλλοντος και δείχνει σε ποιο σημείο έχουν κατέλθει οι διοικήσεις και μαζί τους τα ελληνικά πανεπιστήμια, δικαιώνοντας αυτούς που μιλούν για το επιβεβλημένο μεγάλων αλλαγών. Κανείς τους δεν κοίταξε τι ποιότητα φοιτητών παράγει το σύστημα. Φροντίζουν όμως για την απρόσκοπτη αναπαραγωγή του διοικητικού τους μοντέλου, αυτού που οδήγησε σε αδιέξοδα: στα πανεπιστήμια με πτυχία χωρίς αντίκρισμα, στη φοίτηση χιλιάδων νέων στο εξωτερικό, σε ένα πανάκριβο σύστημα (5η χώρα σε δαπάνες σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ) με πενιχρά αποτελέσματα.
Δεν ρώτησαν ποτέ αν πιάνουν τόπο τα χρήματα του Ελληνα φορολογούμενου που υποβάλλεται σε οδυνηρές περικοπές. Στις λίγες μέρες μάθημα μεταξύ εξεταστικών και καταλήψεων που ονομάζουμε ακαδημαϊκό έτος. Στη συναλλαγή και τον κομματισμό που έφερε το περιβόητο αυτοδιοίκητο όπως εφαρμοζόταν ώς σήμερα. Αλήθεια, ποιος λέει ότι ένας πανεπιστημιακός που είναι αρεστός σε όλους, φοιτητές, καθηγητές, διοικητικούς, ασκεί σωστή διοίκηση; Εχοντας μάλιστα το μυαλό στην επανεκλογή του.
Δεν χρειάζεται να δούμε την παγκόσμια κατάταξη των πανεπιστημίων μας, όπου κατρακυλούμε κάθε χρόνο. Μια επίσκεψη στον χώρο με τους τοίχους γεμάτους συνθήματα, αφίσες και σημάδια εγκατάλειψης αρκεί. Και τι παράλογο να μην αξιολογούνται σοβαρά αυτοί που είναι ταυτισμένοι με την αξιολόγηση των άλλων! Αν όμως αυτή είναι η αντίδραση από πνευματικούς κατά τεκμήριο ανθρώπους, τότε γιατί να προξενούν εντύπωση οι αντιδράσεις άλλων κοινωνικών ομάδων με κλείσιμο των λιμανιών, των δρόμων, των αεροδρομίων…
Είναι δυνατόν η εφαρμογή του νόμου να εναπόκειται κάθε φορά στην κρίση της κοινωνικής ομάδας, της οποίας τα συμφέροντα πλήττονται; Η απόφαση της Συγκλήτου δείχνει το μεγάλο πρόβλημα αυτής της χώρας: την έλλειψη σεβασμού στους θεσμούς και την επακόλουθη ατιμωρησία και ασυδοσία. Οχι τυχαίο, αν σκεφτείς πόσοι φοιτητές πέρασαν από τα χέρια αυτών των δασκάλων. Και με όποιο δάσκαλο καθήσεις…
Ο κ. Τσίπρας, απευθυνόμενος στις κάμερες προ ημερών είπε ότι με το νέο νομοσχέδιο για την Τριτοβάθμια ξεχνάμε την Ανώτατη Παιδεία, όπως την ξέραμε ώς σήμερα. Αρα, η μεταρρύθμιση κινείται συνεπώς στη σωστή κατεύθυνση.
Το παραπάνω απόσπασμα αντλήθηκε από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"